ေရွးေရႊမန္း

အေရွ႕လားေသာ္ ...
တာနား႐ြာငယ္၊ေအာင္ပင္လယ္တည့္။
အေနာက္လားေသာ္
ျမတ္ဖ်ားရွင္ပင္၊မုနိရွင္တည့္။
ေတာင္သို႕လားေသာ္
တံတားသာဟန္၊ေတာင္သမန္တည့္။
ေျမာက္သို႕လားေသာ္
ႏြမ္းပါးယြင္းယို၊ေ႐ႊနန္းအိုတည့္။
သိပၸံေျမအား၊ဗဟိုထား၍
ငါကားတံု႕ေခါက္၊ေထာင့္တိုင္းေရာက္သည္
စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါမိသည္ေလး
ေ႐ႊမန္းယခင္ေရွး ။ ။

မႏၲေလးတကၠသိုလ္ရဲ႕ စာေပမ်ိဳးေစ့အစကေတာ့ ဆရာေဇာ္ဂ်ီပါ။ ဆရာဟာ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္မွာ မႏၲေလးတကၠသိုလ္ ျမန္မာစာ ဌာနမွာ ဆရာအျဖစ္ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေခတ္စမ္းစာေပ ပ်ိဳးခင္း ပ်ိဳးခါစမို႕ ေခတ္စမ္းကဗ်ာဟာ အညြန္႔ေပါက္ အေညႇာက္ထိုးလို႕ၿဖိဳးၿဖိဳးေ၀ေ၀ျဖစ္စကာလ။
ဆရာေဇာ္ဂ်ီက ကိုယ့္ဘုရင္ ကိုယ့္သခင္နဲ႕ေနခဲ့ရတဲ့ ေ႐ႊမန္းေျမရဲ႕ အတိတ္ကိုလြမ္းရင္း ... နန္းေတာ္ပစၥင္ ျပအိုးတို႕ဟာ သူ႕က်ံဴးမွာၾကာမေပ်ာ္၍ “ျပာသာဒ္ေတာ္ေျခေထာ့က်ိဳး နဲ႕၊ ညိႇဳးခဲ့ရပံု” ကို သတိျပဳမိခဲ့တယ္။

http://www.myanmar-ccg.org/board/viewtopic.php?f=20&t=262&start=10 မွ