ကိုယ့္အရပ္က သံယံဇာတေတြ ႀကိမ္စာသင့္ေနၿပီလား

မနက္ အာရံု ႏွစ္ခ်က္တီးခ်ိန္ဘဲ ရိွအံုးမယ္ ထင္ပါတယ္... လကြယ္ည မဟုတ္ေပမယ့္လို႔ ေကာင္းကင္မွာ တိမ္တခ်ိဳ႕ ဖံုးကြယ္ထားတာေၾကာင့္ ညရဲ့အလင္းက ကိုယ္တလွံပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္အထိဘဲ ဝိုးတဝါး ျမင္ေနရပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္က လူတကာေတြ အိပ္ေမာက်တဲ့ အခ်ိန္လဲျဖစ္ပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရိွတဲ့ အိမ္ေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ျဖင့္ လူရိွတယ္လို႔ေတာင္ မထင္ရေအာင္ဘဲ တိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္... ဒီရြာက ေတာရြာကေလး တရြာ ဆိုေပမဲ့ အရင္က ၾကက္နာက်ခဲ့လို႔ မိုးသာလင္းသြားတယ္ ၾကက္သြန္သံေတြ သိပ္ မၾကားလိုက္ရပါဘူး...
လူေျခတိတ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကေပမဲ့ ဒီအခ်ိန္ ထလာၿပီး အေမွာင္ထဲမွာ ႏြားလွည္းတစ္စီးနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့သူကေတာ့ ဦးစိုးရယ္ ျဖစ္ပါတယ္။
အိပ္ယာမဝင္ခင္ကတည္းက သူ႔ဇနီး ျပင္ဆင္ထားေပးတဲ့ ရိကၡာေျခာက္ေတြနဲ႔ သူ႔အတြက္ လိုအပ္မဲ့ သံေခ်ာင္း၊ သံႀကိဳး၊ ပုဆိန္နဲ႔ ဓါးမ တို႔ကို ႏြားလွည္းေပၚတင္ၿပီး ေမွာင္မဲေနတဲ့ ေတာေတာင္ဖက္ ဦးတည္ကာ သူ႔လွည္းကို ေမာင္းထြက္သြားခဲ့ပါတယ္...
ညဖက္မွာ ႏြားခေလာက္ေတြ အသံလည္း ပိတ္ထားတာေၾကာင့္ ဦးစိုးရယ္ရဲ့ ႏြားလွည္းထြက္ခြာ ေရႊ႔လ်ားသံေတြက မိနစ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာဘဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္... ဒီပံုရိပ္ကို ျမင္ၿပီး အေျခအေနကို နားလည္သူတိုင္းကေတာ့ ဦးစိုးရယ္ဟာ သူ႔မိသားစု စားဝတ္ေနေရးအတြက္ “အေမွာင္ထဲက သူရဲေကာင္းတဦး” ပါလားလို႔ မွတ္ခ်က္ေပးမိၾကမွာပါ...
ရာသီဥတုေဖာက္ျပန္ၿပီး လယ္လုပ္ဖို႔ ေရမရ၊ ေျပာင္းဖူးစိုက္လို႔ အဆင္မေျပမႈေတြက ဦးစိုးရယ္တို႔လို ေတာင္သူေတြအတြက္ အတိ ဒုကၡေရာက္ေနရပါတယ္။
မိုးမရြာေတာ့ ေျပာင္းဖူးေတြက အပင္ မေပါက္လာသလို၊ ေပါက္လာေတာ့လဲ မႀကီးထြားနိုင္ဘဲ ညိဳျပာ ၿငိဳးႏြမ္းေနပါတယ္။
တခ်ိဳ႕တတ္နိုင္တဲ့လူေတြက ထပ္ခါထပ္ခါ ျပန္ထြန္ယက္ၿပီး ျပန္စိုက္ပ်ဳိးၾကေပမဲ့ အမ်ားအားျဖင့္ ဦးစိုးရယ္တို႔လို မိသားစုေတြက တခါထြန္ဖို႔ စက္ခ၊ ကုမၸဏီက ထုတ္လုပ္တဲ့ ေျပာင္းဖူးမ်ဳိးေစ့ဖိုးနဲ႔ ေျမၾသဇာဖိုးတို႔အတြက္ အနိုင္ႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကသလို၊ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ အေၾကြးေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဦးစိုးရယ္မွာ ပညာသင္ေနတဲ့ သားသမီးရတနာေတြလဲ ရိွေနပါေသးတယ္။
ဒီလို စိုက္ပ်ဳိးေရး အဆင္မေျပမႈေတြအတိုင္း ဆက္သြားမယ္ဆိုရင္ ဦးစိုးရယ္တို႔လို မိသားစုေတြအတြက္ေတာ့ မေတြးဝံ့စရာပါ။
မည္သူမွ် မိမိစပါးက်ီထဲက စပါးကုန္တဲ့အထိ အခိုက္သင့္သလို မထိုင္စားဝ့ံၾကပါဘူး.... လတ္တေလာ စားဝတ္ေနေရး ျပႆနာ ေျဖရွင္းဖို႔ ဦးစိုးရယ္တို႔ ရြာက လူတခ်ိဳ႕ဟာ ေက်ာက္ထု(ခြဲ)၊ ကတၱရာလမ္းခင္းတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ေတြမွာ ေန႔စားအလုပ္နဲ႔ ဝင္လုပ္ၾကတဲ့လူရိွသလို၊ တခ်ိဳ႕ႏြားလွည္း ရိွတဲ့သူေတြလဲ သစ္ခုတ္ဖို႔ စဥ္းစားလာၾကပါတယ္။
ရာသီဥတု ေဖါက္ျပန္ျခင္းေတြက သစ္ေတာ ျပဳန္းတီးမႈမ်ားေၾကာင့္ ဆိုတဲ့ အေျခခံသေဘာတရားေလးကို ဦးစိုးရယ္တို႔ ရြာသူရြာသားေတြ နားလည္ထားၾကသလို သူတို႔ ရြာအနီးမွာဆိုရင္ ဧက ရာေက်ာ္ေလာက္ရိွတဲ့ ေက်းရြာပိုင္ တားျမစ္ သစ္ေတာဝိုင္းေလးလဲ ရိွပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ရြာသားေတြက မိမိတို႔ အိမ္မ်ား ျပန္လည္ ျပဳျပင္၊ ေဆာက္လုပ္ဖို႔အတြက္ သစ္ခုတ္ၾကသလို၊ တခ်ိဳ႕ ၾကေတာ့လည္း မိသားစုအတြက္ ဝမ္းေရးျပႆနာ ေျဖရွင္းဖို႔ ခုတ္ၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သစ္ခုတ္ဖို႔ ဆိုတာလည္း ေျပာသေလာက္ မလြယ္တဲ့ အေျခအေနေတြလဲ ရိွေနျပန္ပါတယ္။
ဦးစိုးရယ္တို႔ဟာ မနက္မိုးမလင္းခင္ အေစာႀကီး ထသြားေပမဲ့ သစ္ခုတ္နိုင္တဲ့ ေနရာကို မိုးခ်ဳပ္မွ ေရာက္ႏိုင္တဲ့အတြက္ သစ္တလံုးရဖို႔ အနည္းဆံုး ႏွစ္ရက္သံုးရက္ေလာက္ အခ်ိန္ယူရပါတယ္။ လမ္းခရီးတဝက္ေလာက္ဟာ သစ္လံုးကို ႏြားနဲ႔ဆြဲရၿပီး ခရီးတဝက္ေလာက္သာ လွည္းနဲ႔ တင္နိုင္တာပါ။
ဒီထက္ သူတို႔ေတြအတြက္ ပိုေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ စိန္ေခၚမႈတခုက သစ္ခုတ္တဲ့လူေတြကို လိုက္ဖမ္းတာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဦးစိုးရယ္တို႔ သစ္ေတြခုတ္ဖို႔ ညဖက္ေတြမွာ တိတ္တဆိတ္ ခိုးထြက္သြားႏိုင္ေပမဲ့ ေတာထဲမွာ သစ္ခုတ္တာလိုက္ဖမ္းတဲ့ တပ္ေတြနဲ႔ေတြ႔ရင္ ႏြားသိမ္း၊ လွည္းဖ်က္၊ ဒါဏ္ေငြထိမွာနဲ႔ ဦးစိုးရယ္တို႔ သားမယားေတြလဲ ေနာက္ဆံတင္းေနရပါတယ္။
သစ္ထုတ္လုပ္ငန္းနဲ႔ပါတ္သက္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ ကြ်န္းသစ္နဲ႔သစ္မာမ်ား မခုတ္ရန္ ပိတ္ပင္ထားေပမယ့္လို႔ ကယားျပည္နယ္ ေဘာလခဲ၊ ဖာေဆာင္း၊ မယ္စဲ့၊ ရြာသစ္နဲ႔ ရွားေတာေဒသဘက္က စီးပြားျဖစ္ သစ္ေတာထုတ္လုပ္ငန္းမ်ားမွာ ပိတ္ပင္ထားတဲ့ သစ္မာေတြကို လြိဳင္ေကာ္ဘက္သို႔ တင္ပို႔ေနတာကို ေတြ႔ေနရပါတယ္။
ကရင္နီအမ်ိဳးသားတိုးတက္ေရးပါတီ KNPP ဘက္ကလည္း အစိုးရနဲ႔အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူလက္မွတ္ေရးထိုးၿပီးတဲ့ေနာက္ စီးပြားျဖစ္သစ္ထုတ္လုပ္ငန္းမ်ားမွာ သစ္ေတြကို ပရမ္းပတာ ထုတ္ေနၿပီး၊ ရာသီဥတု ေဖါက္ျပန္မႈေတြရွိေနတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး သစ္ခုတ္မႈမ်ားနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး ပိတ္ပင္တားဆီးမႈေတြထပ္ လုပ္ျပန္ပါတယ္။
“ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အကုန္လံုး ပိတ္ပင္ရေတာ့မယ္ အရင္တုန္းကဆို တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ ကၽြန္းတို႔၊ သစ္မာတို႔ ပိတ္တယ္လို႔ ေျပာတယ္ ဒါေပမဲ့ အခုေနာက္ပိုင္းက သစ္မာတို႔ မရိွေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ရိွတဲ့သစ္ေတြ သူတို႔ အကုန္လံုးထုတ္တာဘဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးေပါ့ေနာ...” လို႔ KNPP အမွတ္ ၃ ခရိုင္ ဒုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ရီးခ်က္က ေျပာပါတယ္။
မိသားစု စားဝတ္ေနေရးအတြက္၊ မိမိတို႔ အိမ္ယာေတြ ျပန္လည္ ျပဳျပင္၊ တည္ေဆာက္ဖို႔အတြက္ ဦးစိုးရယ္တို႔လို ရြာသားေတြက မရိွမဲ့ ရိွမဲ့ ႏြားနဲ႔လွည္းကို ပံုၿပီး အခက္ခဲေတြၾကားက ရုန္းကန္ေနၾကရေပမဲ့ ဦးစိုးရယ္တို႔ ရြာနဲ႔ မနီးမေဝး ဖရူဆို-လိြဳင္ေကာ္ လမ္းမႀကီးေပၚမွာေတာ့ ဧရာမ သစ္တံုးႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ ကၽြန္း၊ သစ္မာ စတဲ့ တန္ဖိုးမနည္းတဲ့ သစ္လံုးရွည္ႀကီးေတြက ၂၂ ဘီးကားေတြနဲ႔အျပည့္ သယ္ထုတ္သြားတာ နာရီနဲ႔ အမ်ွပါဘဲ...
ကားေပၚက သစ္တံုးႀကီးတစ္တံုးဟာ ဦးစိုးရယ္တို႔မိသားစု ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးျပႆနာကို မေျပာပနိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာအထိ ေျပလည္ေစနိုင္သလို၊ ရြာသားတခ့်ဳိ မိမိတို႔အိမ္ယာေတြ ျပဳျပင္တည္ ေဆာက္ဖို႔ လိုအပ္ေနတဲ့ အခက္အခဲေတြကိုလည္း မ်ားစြာ ေျဖရွင္းေပးနိုင္ပါတယ္။
ဦးစိုးရယ္တို႔ဟာ ဒီအရပ္မွာေမြး ဒီေဒသမွာ ေနထိုင္ေနတယ္ဆိုေပမဲ့ ဒီျပည္နယ္က ထြက္လာတဲ့ သံယာဇာတေတြကို လိုအပ္တိုင္း ထုတ္ယူ သံုးစြဲခြင့္မရဘဲ၊ တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္တဲ့ ဒီအရင္းအျမစ္ေတြ ဒီေနရာက တေရြ႕ေရြ႕ထြက္သြားေနတာကို ေငးေမာၾကည့္ ရံုႏိုင္တာကလြဲလို႔ ဘာမွ ဖြင့္ဟေျပာဆိုပိုင္ခြင့္ မရွိရွာဘူး။
ဦးစိုးရယ္တို႔လို ေဒသခံေတြဟာ ကိုယ့္အရပ္ေဒသမွာရွိ၊ ကိုယ့္္အရပ္ေဒသမွာထြက္တဲ့ ဒီသံယာဇာတေတြနဲ႔ ႀကိမ္စာသင့္ထားတဲ့ အလား မဟုတ္ပါလား။

ေသာၾကာေန႔၊ ၾသဂုတ္လ 16 ရက္ 2013 ခုႏွစ္ ကႏၱာရ၀တီတုိင္း(မ္) ေဆာင္းပါး - ကႏၱာရ၀တီတုိင္း(မ္)