ေက်းလက္ပညာေရး ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီး

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ သူမရဲ့ မဲဆႏၵနယ္ေျမ ေကာ့မႉးၿမိဳ႕နယ္အတြင္းက စာသင္ေက်ာင္းေတြကို သြားေရာက္ေလ့လာစဥ္။

 

ဒီတပတ္ ျမန္မာ့မ်က္ေမွာက္ေရးရာ အစီအစဥ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရႊဘုိနယ္အတြင္း ေက်းလက္ပညာေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ႀကိဳးပမ္းလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနသူ ဆရာဦးသိန္းထြန္း ကို သူ႔ပညာေရးလုပ္ငန္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး နဲ႔ ေခတ္သစ္ ဒီမုိကေရစီႏိုင္ငံ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ေက်းလက္ပညာေရး ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီး၊ အေရးပါပံုကို ဦးေက်ာ္ဇံသာ က ေတြ႔ဆံုေမးျမန္း၊ ေဆြးေႏြးတင္ျပထားပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေက်းလက္ပညာေရး၊ ခေလးေတြရဲ ႔ ပညာေရးအတြက္ ပံ့ပိုးေဆာင္ရြက္ေနတာ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ ရွိခဲ့ၿပီေပါ့။

ဦးသိန္းထြန္း ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ အားလံုး (၁၃) ႏွစ္ထဲ ေရာက္သြားပါၿပီ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဘယ္လို လုပ္ငန္းမ်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္သလဲဆိုတာကို အက်ဥ္းရုံးနည္းနည္းပါးပါး။

ဦးသိန္းထြန္း ။ ။ အခု အစိုးရျပဌာန္း အထက္တန္းပညာေရး။ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းေတြကို ဘက္တဖတ္ကေန က်ေနာ္ တာဝန္ယူ သင္ေပးပါတယ္။ ေနာက္တဖက္ကေနၿပီး အစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္းကို မတက္ႏိုင္သူေတြ။ ဒါမွမဟုတ္ ဘြဲ႔ရၿပီးေတာ့ အရည္အခ်င္း အျပည့္အဝမရွိတဲ့ ေက်းလက္ေန လူငယ္ေတြ။ ေနာက္တခုက ဘာလဲဆုိေတာ့ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး တကၠသိုလ္ကို ဆက္မတက္ႏိုင္တဲ့ လူငယ္ေတြ။ အဲဒီလို လူငယ္ေတြကို တဖတ္မွာ အဂၤလိပ္စာ အေျခခံေတြသင္တယ္။ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ပညာေတြသင္တယ္။ ေရွ ႔ဆက္လုပ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတာကေတာ့ IT course ေတြ။ သေဘာကေတာ့ ကြန္ျပဴတာ၊ အင္တာနက္ course ေတြလုပ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ထားပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း ပညာဆုိေတာ့ ဘယ္လို ပညာမ်ဳိးကို သင္ေပးပါသလဲ။

ဦးသိန္းထြန္း ။ ။ Vocational training ေပါ့။ Vocational training ဆိုတာကို က်ေနာ္ ျမင္ထားတာကေတာ့ သူတို႔ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အိမ္တြင္းမႈသိပၸံလိုဟာမ်ဳိးေတြ သင္ရမယ္။ သူတုိ႔ဆီက ထြက္ကုန္သီးႏံွ။ အဲဒီ သီႏံွေတြရဲ ႔ ကုန္ၾကမ္းေတြကို ကုန္ေခ်ာလုပ္တဲ့ နည္းပညာေတြ သင္ရမယ္။ တဖတ္ကေနၿပီး သူတို႔ေတြဟာ သူတုိ႔ေနထိုင္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြနားမွာ environmental control လို သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းမႈ နည္းပညာ၊ အတတ္ပညာေတြ သင္ေပးရမယ္။ တဖတ္ကေန သူတုိ႔ကို ဘာသာစကား၊ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံမႈေတြမွာ က်ယ္ဝန္းၿပီး အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းကို အေထာက္အကူ ျပဳလာႏိုင္တဲ့ ဘာသာစကားေတြကို က်ေနာ္တို႔ သင္ေပးရမယ္။ အဲဒါေတြကို သင္ေနပါတယ္။ တခ်ဳိ ႔လဲ ၿပီးဆံုးေအာင္လို႔ မသင္ႏိုင္ေသးဘူး။ ၿပီးဆံုးေအာင္ သင္ႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဲဒီအတြက္ resources ေတြ၊ အကူအညီ အေထာက္အပံ့ပစၥည္းေတြ အမ်ားႀကီး လိုမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ဦးသိန္းထြန္း အဲဒါေတြကို ဘယ္လို ရရွိႏိုင္ပါသလဲ။

ဦးသိန္းထြန္း ။ ။ အဲဒါက အမွန္ပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔မွာ သင္ၾကားမႈ ေထာက္ကူပစၥည္းလို႔ပဲ ေျပာျပစို႔။ အဲဒီလို ေထာက္ကူပစၥည္း အားနည္းမႈေၾကာင့္လို႔ (၁၀) ႏွစ္ (၁၃) ႏွစ္ကာလမွာ ေရာက္သင့္သေလာက္ ခရီးကို မေရာက္ပါဘူး။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္မို႔ အခု ဒီအေမရိကခရီးစဥ္ကို ထြက္လာတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္ရဲ ႔ community က်ေနာ့္ရဲ ႔ ပတ္ဝန္းက်င္အသိုင္းအဝိုင္းကို ဝိုင္းဝန္ကူညီၾကဖို႔ နယ္လွယ္ေမတၱာရပ္ခံေနပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အာဏာပိုင္ေတြ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြက ဦးသိန္းထြန္းတို႔လို လုပ္ငန္းမ်ဳိးကို သူတို႔ရဲ ႔ မူဝါဒထဲမွာ အမွန္တကယ္ ခ်မွတ္ၿပီး ေဆာင္ရြက္ေနတာ ရွိပါသလား။ အဲဒီ သူတုိ႔ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြက အားကိုးေလာက္ပါရဲ ႔လား။
ဦးသိန္းထြန္း ။ ။ အဲဒီေနရာမွာေတာ့ က်ေနာ္အေနနဲ႔ တဖတ္သား လုပ္ေနတယ္၊ မလုပ္ဘူးဆုိတာကိုလည္း သိပ္မေျပာခ်င္တဲ့အတြက္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္ေတာ့ က်ေနာ့္ မ်က္စိထဲမွာ၊ က်ေနာ္ အျမင္မႈန္တာ ျဖစ္ေကာင္းလည္းျဖစ္မယ္၊ ဒါေပမဲ့ ျမင္သာေအာင္ မၾကည့္ေသးပါဘူး။ ၿပီးရင္ ေနာက္တခုက က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အဝန္းအဝိုင္းထဲမွာ အခု က်ေနာ္တို႔ လုပ္သလို အလုပ္မ်ဳိးကို ႏိုင္ငံေရးလို႔ မယူဆတဲ့၊ ႏိုင္ငံေရးလုိ႔ လက္မခံတဲ့ အယူအဆ။ အဲဒီ အယူအဆေတြကိုလည္း တခ်ဳိ ႔ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ေနရာတိုင္းလို႔ေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဲဒါကို ပိုၿပီးေတာ့ တုိင္းျပည္အတြက္ လိုအပ္တဲ့ကိစၥေပါ့။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက ဒီဟာကို ျမင္ရမွာေလ။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ သူတုိ႔ေဒသ ကိုယ္စားျပဳတဲ့လူထု ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရး အစစအရာရာ တုိးတက္ေအာင္ လုပ္ေပးတာ ႏိုင္ငံေရး။ ဆိုေတာ့ ဦးသိန္းထြန္း လုပ္ေနတာ ေရႊဘိုနယ္ဖက္မွာလို႔ၾကားတယ္ ဟုတ္ပါသလား။ အဲဒီနယ္ဖက္က ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ အဲဒီနယ္ဖက္က ျပည္သူေတြရဲ ႔ မဲကိုယူၿပီးေတာ့ လႊတ္ေတာ္တက္ေနတဲ့ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြက ဘာလုပ္ေနၾကသလဲ။ ဒီကိစၥကို သူတို႔ဘာမွ မလုပ္ဘူးလား။

ဦးသိန္းထြန္း ။ ။ ဟုတ္ကဲ့။ သူတုိ႔ လႊတ္ေတာ္တက္ေနၾကပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ လႊတ္ေတာ္တက္ေနရံုပဲလား။ သူတို႔ ဘာကို အဓိကထားၾကပါသလဲ။ ေက်းလက္ျပည္သူေတြနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါ သူတုိ႔က လူထုအခက္အခဲ၊ လူထု လိုအပ္ခ်က္ေတြကို တဆင့္ယူၿပီးေတာ့ လႊတ္ေတာ္ကေန အထက္ကို တင္ျပေပးတာေတြ၊ ဘာေတြ မၾကားဘူးလား။

ဦးသိန္းထြန္း ။ ။ အခုထိေတာ့ ေက်းလက္ပညာ ပံ့ပိုးေရးေခါင္းစဥ္ကို က်ေနာ္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ မၾကားမိေသးပါဘူး။ တျခားပညာေရးေတြေတာ့ ေျပာဆိုေနတာေတြ ရွိတာေပါ့ေလ။ ရွိေပမယ့္ ေက်းလက္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ၇၅% အထက္ ေနထိုင္တဲ့ ဧရီယာျဖစ္တယ္။ အဲဒီ နယ္ပယ္အတြင္းက မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြဟာ အေတြးအေခၚ တပ္ဆင္ျခင္း၊ နည္းပညာ တပ္ဆင္ျခင္းကို မခံစားရတဲ့အတြက္ ေရွ ႔ဘိုးဘြားဘီဘင္ေတြရဲ ႔ အေတြးအေခၚေအာက္မွာပဲ ရွင္သန္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြကို အမွန္မွာ လႊတ္ေတာ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ တကယ့္ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ ျမင့္မားသူေတြ။ အဲဒီလူေတြက ဒီလူငယ္ေတြကို မွန္ကန္တဲ့ ဦးေဆာင္မႈေတြ ေပးၿပီးေတာ့ ကိုယ္သန္ရာသန္ရာနည္းနဲ႔ ဝိုင္းဝန္းပံ့ပိုးေပးမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အနာဂတ္ဟာ လူသားအရင္းအျမစ္တန္းဖိုးကို ထိထိေရာက္ေရာက္ သံုးႏိုင္တဲ့ တန္းဖိုးေတြ ရရွိလာပါလိမ့္မယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ျပည္ပထြက္လာတုန္းကလည္း ၾကားရတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ tertiary education မဟုတ္ဘူးေပါ့။ အလယ္တန္းပညာေလာက္ သင္ၿပီးေတာ့ လူငယ္ေတြက အလုပ္လက္မဲ့ ဘာလုပ္ရမွန္ မသိျဖစ္ေနတယ္။ သူတုိ႔ကို အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း ပညာေရးသင္ေပးဖို႔က အေရးႀကီးတယ္။ ဒါကို ဦးစားေပးလုပ္ရမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံတကာက အကူအညီေတာင္းတယ္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ဒါကို စိုက္လိုက္မတ္တပ္ ေျပာေနတာကိုလည္း ေတြ႔ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ သူတုိ႔ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဒါကို ဘယ္ေလာက္လုပ္ေနတာကို ေတြ႔ရပါသလဲ။

ဦးသိန္းထြန္း ။ ။ အခုထိ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ NLD ကေန လုပ္ေနတဲ့ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လုပ္ေနၾကတာေတာ့ ၾကားရပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြ ႏီွးေႏွာဖလွယ္ပြဲေတြလုပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သင္ရိုးညႊန္းတမ္း ျပင္ဆင္ေရးေတြ ႀကိဳးစားတယ္။ ေနာက္ အခုန ေျပာေနတဲ့ ပညာေရးခံစားခြင့္၊ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အက်ဳိးခံစားခြင့္နည္းပါးတဲ့ သူေတြကို ကူညီတဲ့ အစီအစဥ္ေတြလည္း သူတုိ႔မွာ ရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ က်ေနာ္ အခုသိသေလာက္ေတာ့ အင္အားစုက ၿမိဳ ႔ေတာ္နဲ႔ ၿမိဳ ႔ျပ ႏႈတ္ခမ္းစပ္ေဒသေတြ။ အဲဒီေလာက္အထိေတာ့ သူတုိ႔ေရာက္ပါတယ္။ ဟိုေက်းလက္ေဒသအတြင္းကိုေတာ့ ထိထိေရာက္ေရာက္ ေျခမခ်ႏိုင္ေသးဘူးလုိ႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဦးသိန္းထြန္း အခုလႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ နယ္ဆုိတာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေက်းလက္ေတြကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ေဝးလံေခါင္းပါးတဲ့ ေက်းလက္ေတြကေတာ့ ပိုဆင္းရဲတာေပါ့။ ျပည္မအေနနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေရႊဘိုဟာ စိုက္ပ်ဳိးေရးထြက္ကုန္ေတြ ေပါေပါမ်ားမ်ားထြက္တဲ့ ေက်းလက္မွာလည္း ဘယ္အဆင့္ေလာက္မွာရွိတဲ့ ေက်းလက္လို႔ ဆိုရမလဲ။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ ေက်းလက္လား။ သို႔တည္းမဟုတ္ အဆင့္ျမင့္တဲ့ ေက်းလက္လို႔ ဆိုႏိုင္မလား။

ဦးသိန္းထြန္း ။ ။ က်ေနာ္တို႔က ျမန္မာႏိုင္ငံတခုလံုးနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တကယ္ကို က်ေနာ္တို႔ထက္ ပိုၿပီးေတာ့ တကယ္ကို သနားစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျခြတ္ၿခံဳက်ေနတဲ့ နယ္ပယ္ေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ တုိင္းရင္းသားနယ္ပယ္ေတြ၊ ေတာင္တန္းေနျပည္သူေတြေပါ့။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ အခုလက္ရွိ လုပ္ေနတဲ့ ေရႊဘိုဆိုလည္း က်ေနာ္ လက္ရွိလုပ္တဲ့ မအူပင္ဆိုတဲ့ရြာဟာ ေရႊဘိုၿမိဳ ႔ကေန (၁၇) မုိင္ေဝးတယ္။ မူးျမစ္ကမ္းေဘးမွာ ေရႊဘုိၿမိဳ ႔နယ္နဲ႔ ဒီပဲယင္းၿမိဳ ႔နယ္စပ္။ အဲဒီနယ္စပ္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေၾကာင့္ တကယ္ေတာ့ ၿမိဳ ႔ျပဧရီယာအတြင္းမွာေနၿပီး လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ည့ံဖ်င္းလြန္တဲ့အတြက္ ဒီေနရာေတြဟာ တကယ့္ကို အခုနေျပာတဲ့ ေတာင္တန္းေနဘဝလိုပဲ ေခါင္ေနပါတယ္။  ၿပီးေတာ့ အေျခအေန ဘက္ေပါင္းစံုဟာ ည့ံဖ်င္းေနပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္ သိခ်င္တာက ေရႊဘုိနယ္ဘက္မွာ ခေလးေတြ မူလတန္းပညာကို ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ သင္ႏုိင္တဲ့ ခေလးေတြ။ ခေလးအားလံုး သင္ႏိုင္ပါသလား။ သို႔မဟုတ္ drop out မူလတန္းပညာေတာင္ ဆံုးေအာင္မသင္ႏိုင္ဘဲနဲ႔ မိဘေတြရဲ ႔ ရိုးရာလယ္ယာလုပ္ငန္းေတြအတြက္ ေက်ာင္းကထြက္သြားရတာေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားရွိတယ္ ထင္ပါသလဲ။ အဲဒါကို အၾကမ္းမ်ဥ္း သိခ်င္ပါတယ္။

ဦးသိန္းထြန္း ။ ။ အၾကမ္းမ်ဥ္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္ တာဝန္ယူေနတဲ့ေဒသ။ အဲဒီေဒသမွာ ရွိေနတဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းေတြ ရြာေတြမွာ ရွိပါတယ္။ ရွိေပမယ့္ အဲဒီ မူလတန္းေက်ာင္းမွာ ရွိေနတဲ့ ေက်ာင္းသားရဲ ႔ (၆၅%) ဝန္းက်င္ေလာက္သာ ေရွ ႔ဆက္ အလယ္တန္းေက်ာင္းကို တက္ႏိုင္တယ္။ အလယ္တန္းေက်ာင္းမွာတခါ အထက္တန္းေက်ာင္းကို တက္ဖုိ႔လို႔ (၅၀%) ေလာက္က ျပဳတ္က်သြားတယ္။ ဆိုလိုတာက ဒီ ပညာသင္ရမယ့္အရြယ္ အဲဒီခေလးေတြဟာ အခုနေျပာတဲ့ ၆၀% ဝန္းက်င္ေလာက္ဟာ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းေတြရဲ ႔ေဘး။ ေက်ာင္းပရိဝုဏ္ေဘးကို ေရာက္သြားပါတယ္။ ေရာက္ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ေတြက မိဘေတြနဲ႔ ဒိုးတူေဘာင္ဖက္ လယ္ယာကိုင္ကၽြန္း တဖက္ကလုပ္သလို၊ က်န္အခ်ိန္ပိုေတြမွာ သူတုိ႔ဟာ အခုနေျပာတဲ့ ထင္ရာစိုင္း ဒီလုိျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ က်ေနာ့္ ေက်းလက္ပံ့ပိုးပညာေက်ာင္းမွာ အဲဒီလို လူငယ္ေတြကိုေခၚၿပီး ဘာသာစကားသင္တယ္။ ၿပီးရင္ အခုန တတ္သင့္တတ္အပ္တဲ့ နည္းပညာေတြသင္တယ္။ ၿပီးရင္ ရန္ကုန္တုိ႔၊ ပတ္ဝန္းက်င္က ေဟာေျပာပို႔ခ်ႏိုင္သူေတြကိုေခၚၿပီး သူတုိ႔ေတြနဲ႔ ေဟာေျပာပို႔ခ်တဲ့သင္တန္းေတြ လုပ္ပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေနာက္တခုက ဦးသိန္းထြန္းတုိ႔ သင္ေပးေနတဲ့ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းေတြဟာ အေစာက ဦးသိန္းထြန္းေျပာတဲ့ ရိုးရာအစဥ္အလာရဲ ႔ လႊမ္းမိုးမႈေအာက္မွာပဲ သူတို႔ဘဝဟာ နစ္မြန္းသြားခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ၂၁ ရာစု ေတာ္ေတာ္ေလး ဝင္လာခဲ့ၿပီးျဖစ္တယ္။ ေခတ္သစ္ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံ ထူေထာင္ရမယ့္အခ်ိန္ အဲဒီလို အေတြးသစ္၊ အျမင္သစ္ေတြနဲ႔ အံ့ဝင္ခြင္က်တဲ့ ပညာေရး။ ရိုးရာမွာ ေကာင္းတာလည္း ရွိမွာေပါ့၊ ပယ္သင့္တာလည္း ရွိမွာေပါ့။ အဲဒါေတြကို ျပဳျပင္ၿပီးေတာ့ စနစ္တက်ေရးဆြဲထားတဲ့ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းေတြေကာ ရွိၿပီလား။

ဦးသိန္းထြန္း ။ ။ အဲဒီအဆင့္အထိ လက္ရွိအေျခအေနမွာ မရွိေသးပါဘူး။ မရွိေသးတဲ့အတြက္ အခုသြားလာေနတဲ့ ခရီးမွာ က်ေနာ္တို႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္၊ စိတ္တူကိုယ္တူ ရွိသူေတြနဲ႔ တုိင္ပင္ေနပါတယ္။ တုိင္ပင္ၿပီး ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ ဝါသနာတူ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ။ ဒီျပည္ပမွာ ရွိေနတဲ့ ပညာရွင္အဆင့္စကာစ က်ေနာ္တုိ႔ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး က်ေနာ္ရဲ ႔ ေက်းလက္ပညာ ပ့ံပိုးေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ က်ေနာ္မွာရွိတဲ့ ျပႆနာေတြ၊ အခက္အခဲေတြ။ အဲဒီ အခက္အခဲေတြထဲမွာ အခုနေျပာတဲ့ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းလိုဟာမ်ဳိးကအစ က်ေနာ္တုိ႔ လက္ရွိ လိုအပ္ေနတဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို တင္ျပတယ္။ ဝိုင္းဝန္ႀကံစည္းလုပ္ကိုင္ၾကဖို႔။ ဒီဥစၥာကေတာ့ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ျဖစ္မွာမဟုတ္ေသးပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ နည္းနည္းအခ်ိန္ယူၿပီး ႀကိဳးစားယူရပါမယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒီလိုမ်ဳိး သင္ရိုးညႊန္းတမ္းဆြဲတယ္ဆိုတာ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ NLD မွာလည္း ၾကားတယ္။ တခါ ျမန္မာအစိုးရ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနကလည္း လုပ္တယ္ၾကားပါတယ္။ အဲဒီလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ေကာ ဦးသိန္းထြန္းတို႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ ရွိပါသလား။

ဦးသိန္းထြန္း ။ ။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ေျပာၾကစို႔ဆို NLD ဒါမွမဟုတ္ အစုိးရ အဲဒီလို ပညာေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ေဆာင္ရြက္တာ တိတိက်က်ႀကီးေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေဒါက္တာသိန္းလြင္ရဲ ႔ ပညာေရးအစီအစဥ္နဲ႔ေတာ့ က်ေနာ့္နဲ႔ အဆက္မျပတ္ ထိေတြ႔ေနပါတယ္။ က်ေနာ့္ေက်ာင္းက ဆရာမေလးေတြဆုိရင္ ေဒါက္တာသိန္းလြင္ရဲ ႔ မဲ့ေဆာ့မွာရွိတဲ့ သင္တန္းအထိ ေရႊဘိုကေန ေရာက္ေအာင္ပို႔ၿပီး သင္တန္းကိုခံယူပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အစိုးရနဲ႔ေကာ ။

ဦးသိန္းထြန္း ။ ။ အစိုးရနဲ႔ၾကေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရင္ က်ေနာ္က ၉၈ ခုႏွစ္အထိ ေထာင္က်ေနတဲ့လူျဖစ္တယ္။ ၉၈ မွာ ေထာင္ကလြတ္ၿပီး ၉၉ မွာစၿပီး လုပ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ေက်ာင္းဟာ အဲဒီအခ်ိန္အထိ ႏုိင္ငံေရး ပြင့္လင္းမႈ မရွိေသးပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးပြင့္လင္းမႈ မရွိတဲ့အတြက္ က်ေနာ္ လုပ္တဲ့အလုပ္ကို က်ေနာ့္ရဲ ႔ လက္ရွိနံမည္ သိန္းထြန္းဆိုတာနဲ႔ မလုပ္ဘဲ။ သက္ေအာင္ဆိုတဲ့ နံမည္နဲ႔ ဒီေက်ာင္းကို ဖြင့္ခဲ့ရတာျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္မို႔ အစိုးရနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပံ့ပိုးကူညီမႈကို လာမယ့္ အစုိးရသစ္ေခတ္မွာေတာ့ ဘယ္ႏွစ္ဘယ္ကာလေတာ့ မသိဘူး။ တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏုိင္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

http://burmese.voanews.com/content/news-analysis-rural-education-development/1748139.html